وکیوم تراپی زخم بستر، شیوه‌ای نوین برای ترمیم زخمهای مزمن و عمیق است که با استفاده از فشار منفی کنترل‌شده روند بهبود را چند برابر میکند. در این روش، با قرار دادن فوم مخصوص بر سطح زخم و اتصال آن به دستگاه مکش، ترشحات و میکروب‌ها از ناحیه خارج شده و جریان خون تازه به بافت آسیب‌دیده می‌رسد. نتیجه، کاهش عفونت، تسریع بازسازی سلولی و شکل‌گیری سریع بافت گرانوله است؛ یعنی زخم زودتر بسته میشود و بیمار از درد و خطر عوارض جدی نجات مییابد. این درمان به‌ویژه برای افراد بستری طولانی‌مدت، سالمندان یا بیماران دیابتی توصیه میشود و بسته به عمق زخم، طی چند هفته تأثیر قابل‌توجهی دارد. وکیوم تراپی، اگرچه نیازمند مراقبت تخصصی و دستگاه استاندارد است، امروز به عنوان یکی از مؤثرترین و کم‌عارضه‌ترین روش‌های بازسازی زخم بستر شناخته میشود—پیشرفتی واقعی در دنیای مراقبت از پوست و ترمیم بافت.
انچه که میخوانید:
وکیوم تراپی زخم بستر چیست؟
وکیوم تراپی زخم بستر، یا درمان زخم با فشار منفی، یکی از پیشرفته‌ترین روش‌های پزشکی در ترمیم زخمهای مزمن و عمیق است. در این شیوه، سطح زخم با فوم مخصوص پوشانده شده و از طریق یک پمپ مکنده، فشار منفی کنترل‌شده بر آن اعمال میشود. این فشار، جریان خون تازه را فعال کرده و ترشحات و باکتری‌ها را از ناحیه خارج میکند تا محیطی تمیز و مرطوب برای بازسازی سلولی فراهم گردد. به‌عبارتی، وکیوم تراپی مانند یک موتور ترمیم عمل میکند که روند طبیعی بهبودی را چند برابر می‌سازد. زخمهای بستر، دیابتی و جراحی بیشترین سود را از این روش می‌برند. در نتیجه، بیمار علاوه بر تسریع در بهبود، از درد، تورم و خطر عفونت شدید نیز در امان می‌ماند—روشی مؤثر با پایه علمی ثابت‌شده در بسیاری از مراکز درمانی دنیا.
چرا در زخمهای بستر این روش مؤثرتر از پانسمان معمولی است؟
در زخم بستر، جریان خون کاهش مییابد و ترشحات زیاد محیطی ناسالم برای ترمیم ایجاد میکند؛ پانسمان معمولی فقط سطح زخم را می‌پوشاند، اما وکیوم تراپی با مکش کنترل‌شده، این ترشحات را خارج کرده و اکسیژن‌رسانی را بهبود می‌بخشد. به این ترتیب با تحریک سلول‌های سالم، بافت تازه سریع‌تر ساخته میشود و خطر عفونت کاهش مییابد. فشار منفی همچنین لبه‌های زخم را به‌تدریج نزدیک کرده و عمق آن را کم میکند. در نتیجه، زخمهای بستر با این روش چند برابر سریع‌تر از پانسمان سنتی بهبود یافته و احتمال بازگشت عفونت یا نکروز بهطور چشمگیری پایین می‌آید.
چه کسانی برای انجام وکیوم تراپی مناسب هستند؟
وکیوم تراپی زخم امروزه به‌عنوان یکی از مؤثرترین روش‌های ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده شناخته میشود. این درمان با ایجاد فشار منفی کنترل‌شده، محیط زخم را از ترشحات و باکتری‌ها پاک کرده و روند تشکیل بافت جدید را شتاب میدهد. بیشترین بهره را بیماران دارای زخم مزمن یا زخمهای دیرترمیم می‌برند؛ مانند زخمهای بستر عمیق، زخم پس از جراحی یا جراحات باز ناشی از شکستگی. همچنین بیماران دیابتی، سالمندان، یا افراد با محدودیت حرکتی که جریان خون ضعیفی دارند، از کاربرد این روش سود فراوانی می‌برند، زیرا وکیوم تراپی باعث افزایش اکسیژن و تغذیه سلولی پوست میشود. افزون بر این، در درمان زخمهای سوختگی، پیوند پوستی و زخمهای تروما نیز استفاده میشود و با کاهش خطر عفونت و حفظ رطوبت بهینه، روند بهبود را طبیعی‌تر و قابل‌کنترل‌تر می‌سازد.
مزایا و معایب
وکیوم تراپی زخم بستر به عنوان یکی از پیشرفته‌ترین روش‌های ترمیم زخم، مزایای درخشانی دارد که آن را از درمان‌های سنتی متمایز می‌سازد. از مهم‌ترین مزایا می‌توان به تسریع در ترمیم بافت آسیب دیده، کاهش خطر عفونت، و افزایش جریان خون موضعی اشاره کرد. این روش با ایجاد فشار منفی، ترشحات را تخلیه و محیط زخم را برای رشد سلول‌های جدید آماده میکند، در نتیجه مدت زمان بهبود زخم به شکل چشمگیری کاهش مییابد. علاوه بر این، درد بیمار کمتر میشود و نیاز به تعویض مکرر پانسمان وجود ندارد. در مقابل، معایب نیز قابل توجه‌اند؛ مانند احتمال تحریک پوست اطراف زخم یا به اصطلاح Irritation of the skin around the wound هزینه بالای تجهیزات و نیاز به مراقبت تخصصی روزانه. همچنین در بیماران با حساسیت پوستی یا جریان خون ضعیف باید با احتیاط استفاده شود. بهطور کلی، وکیوم تراپی ابزاری مؤثر اما نیازمند نظارت دقیق پزشک است تا اثر درمانی آن به شکل ایمن و کامل حاصل گردد.
| مزایا | معایب |
|---|---|
| تسریع چشمگیر روند ترمیم زخمهای مزمن و عمیق | نیاز به تجهیزات تخصصی و هزینه نسبتاً بالا |
| کاهش خطر عفونت با خارج‌سازی ترشحات و باکتری‌ها | احتمال تحریک یا آسیب پوست اطراف زخم |
| بهبود جریان خون و اکسیژن‌رسانی به بافت | نیاز به مراقبت و پایش مستمر توسط متخصص |
| کاهش درد، تورم و دفعات تعویض پانسمان | محدودیت کاربرد در زخمهای بدخیم یا عفونی درمان‌نشده |
| حفظ رطوبت کنترل‌شده و محیط تمیز برای بازسازی سلولی | وابستگی شدید به مهارت پرستار یا تیم درمان |
| کاهش مدت بستری و افزایش کیفیت زندگی بیمار | خطر نشت هوا یا قطع عملکرد دستگاه در محیط‌های غیر بیمارستانی |
محدودیت‌ها
هرچند وکیوم تراپی زخم بستر یکی از مؤثرترین و علمی‌ترین روش‌های ترمیم زخم محسوب میشود، اما در برخی موارد نباید از آن استفاده کرد. مهم‌ترین مورد، استئومیلیت فعال یا بافت نکروزه درمان نشده است؛ زیرا وجود عفونت استخوان یا بافت مرده می‌تواند با مکش دستگاه، باعث انتشار باکتری‌ها به نواحی سالم شود. همچنین در شرایطی که عروق اصلی یا اندام حیاتی در معرض آسیب قرار دارند، استفاده از فشار منفی ممکن است جریان خون حیاتی را مختل کند و خطر نکروز را افزایش دهد. مورد دیگر زمانی است که بیمار دچار زخمهای بدخیم یا فیستول درمان نشده باشد؛ در این حالت وکیوم تراپی می‌تواند مسیرهای داخلی یا سلول‌های سرطانی را فعال‌تر کند. در نهایت، در بیمارانی با پوست بسیار نازک یا جریان خون ضعیف در ناحیه باید درمان با احتیاط صورت گیرد، زیرا فشار مکش بالا احتمال پارگی یا ایسکمی بافت را بالا می‌برد. رعایت این محدودیت‌ها تضمین‌کننده ایمنی درمان و موفقیت بالینی واقعی است.
عوارض احتمالی
هرچند وکیوم تراپی زخم بستر یکی از کارآمدترین روش‌های ترمیم زخمهای مزمن است، اما گاهی عوارض احتمالی در طول درمان دیده میشود. نخست، درد یا حساسیت حین تخلیه از شایع‌ترین موارد است؛ زمانی که فشار منفی دستگاه بیش از حد باشد یا تعویض پانسمان بهدرستی انجام نشود، بیمار ممکن است احساس سوزش یا کشیدگی عمیق در ناحیه زخم داشته باشد. مورد دیگر، سوختگی سطحی یا مسره اطراف زخم است که در اثر تماس طولانی چسب یا پانسمان با پوست سالم رخ میدهد. همچنین گاهی چسبیدن بافت گرانوله به فوم باعث کنده شدن سلول‌های تازه بازسازی‌شده و خونریزی خفیف میشود. در نهایت، هرچند نادر، احتمال فیستول یا خونریزی (موارد نادر) وجود دارد که معمولاً در بیماران با بافت آسیب‌دیده یا مصرف‌کننده داروهای ضد انعقاد دیده میشود. بررسی دقیق فشار و مراقبت منظم توسط تیم درمان ریسک این عوارض را به حداقل می‌رساند.
“Negative pressure wound therapy (NPWT) is a well‐established advanced therapy that has been successful in adjunctive management of acute and chronic wounds. In recent years, the introduction of topical wound solution delivery in combination with NPWT has provided further benefits to wound healing.”
وکیوم تراپی زخم با فشار منفی (NPWT) یک روش پیشرفته و تثبیت‌شده است که در مدیریت کمکی زخمهای حاد و مزمن با موفقیت به کار رفته است. در سال‌های اخیر، معرفی تزریق محلول شست‌وشو به زخم در ترکیب با NPWT، مزایای بیشتری برای تسریع روند بهبود زخم فراهم کرده است
منبع:PMC
مکانیزم عملکرد
دستگاه وکیوم تراپی زخم بستر با بهره‌گیری از فشار منفی کنترل شده، محیطی ایده‌آل برای بازسازی بافت‌های آسیب دیده ایجاد میکند. کارکرد این سیستم به کمک یک پمپ مکنده الکترونیکی، فیلتر، فوم استریل و لوله انتقال ترشحات انجام میشود. پس از قرار دادن فوم بر روی بستر زخم و درزگیری کامل با پوشش شفاف، پمپ، هوای محبوس میان پانسمان و بافت را تخلیه کرده و فشار مداومی بین صفر تا دویست میلی‌متر جیوه ایجاد میکند. این مکش تدریجی، باعث کاهش تجمع مایع زخم، بهبود جریان خون موضعی و تحریک سلول‌های فیبروبلاست برای تولید بافت گرانوله جدید میشود. در حالت‌های مختلف Continuous یا Intermittent، فشار دستگاه تنظیم می‌گردد تا وابسته به نوع زخم، سرعت ترمیم بهینه شود. خروج مداوم ترشحات نیز احتمال آلودگی و رشد باکتری‌ها را بهطور چشمگیری کاهش میدهد. حاصل این فرایند، تسریع ترمیم، کنترل عفونت و بازسازی ساختاری پوست است.
مراحل انجام
فرآیند انجام وکیوم تراپی زخم بستر با ارزیابی دقیق اندازه و عمق زخم توسط تیم درمان آغاز میشود. در گام بعد، پاک‌سازی کامل بافت مرده و کنترل ترشحات انجام می‌گیرد تا محیط آماده‌ی جذب فوم باشد. سپس فوم استریل در ابعاد دقیق زخم بریده و روی بستر قرار داده میشود. پس از آن، ناحیه با پوشش شفاف ضد رطوبت کاملاً درزگیری و لوله‌ی انتقال ترشحات به دستگاه متصل می‌گردد. دستگاه فشار منفی روی حالت پیوسته یا متناوب تنظیم میشود تا ترشحات تخلیه و بافت گرانوله تحریک شود. در نهایت، پانسمان هر ۴۸ تا ۷۲ ساعت با رعایت اصول استریل تعویض می‌گردد تا روند ترمیم ادامه یابد.
مرحله به مرحله انجام وکیوم تراپی
آماده سازی زخم
پیش از هر اقدامی، باید بستر زخم کاملاً برای دریافت درمان آماده شود. این کار شامل حذف دقیق تمامی بافت‌های نکروز (مرده)، ترشحات و مواد آلوده (بیوفیلم) از طریق دبریدمان است تا زخم پاک شود. پس از شست‌وشو با محلول‌های استریل، پوست اطراف زخم به‌دقت خشک میشود. این خشکی برای جلوگیری از لیز خوردن پانسمان و تضمین چسبندگی کامل و حفظ محیط خلأ ضروری است.
برش و قرار دادن فوم استریل
فوم مخصوص NPWT باید با استفاده از قیچی استریل و متناسب با ابعاد داخلی زخم برش داده شود. هدف از فوم این است که با پر کردن دقیق حفره، تضمین کند که فشار منفی به صورت یکنواخت به تمامی دیواره‌ها و کف زخم برسد. اگر فوم بیش از حد بزرگ باشد، به بافت سالم فشار می‌آورد و اگر کوچک باشد، بخشی از زخم از درمان محروم می‌ماند. این دقت در فوم‌گذاری، پایه اصلی تحریک موفقیت‌آمیز گرانوله‌سازی است.
درزگیری و اتصال لوله‌ها
سطح زخم و فوم با یک فیلم شفاف و انعطاف‌پذیر (Drape) مهر و موم می‌شوند. این فیلم باید حداقل ۵ سانتی‌متر از پوست سالم اطراف زخم را بپوشاند تا از هرگونه نشت هوا جلوگیری شود. در صورت نشتی، فشار منفی به درستی ایجاد نمی‌شود و درمان متوقف می‌گردد. پس از درزگیری کامل، دریچه اتصال (Port) روی فیلم قرار گرفته و به لوله دستگاه متصل میشود تا ارتباط بین زخم و دستگاه وکیوم برقرار گردد.
تنظیم فشار و شروع مکش
دستگاه وکیوم تراپی روشن شده و فشار مورد نیاز زخم بستر تنظیم میشود. دامنه استاندارد فشار برای اکثر زخم‌ها بین ۸۰ تا ۱۲۵ میلی‌متر جیوه (mmHg) است. بسته به مرحله ترمیم زخم، متخصص تصمیم می‌گیرد که مکش به‌صورت پیوسته (Continuous) برای حذف ترشحات زیاد، یا متناوب (Intermittent) برای تحریک بیشتر رشد عروق خونی و بافت گرانوله اعمال شود.
پایش و تعویض پانسمان
یکی از مزایای NPWT این است که تعویض پانسمان کاهش مییابد، اما همچنان ضروری است. پانسمان معمولاً هر ۴۸ تا ۷۲ ساعت (دو تا سه روز) یکبار یا زودتر در صورت اشباع شدن کانتینر ترشحات، تعویض میشود. در این فواصل، تیم درمانی بهطور مستمر نشت‌های احتمالی، وضعیت لوله‌ها و درد بیمار را پایش میکنند. تعویض منظم برای حفظ محیط استریل و جلوگیری از تجمع ترشحات اشباع‌شده ضروری است.
ارزیابی پیشرفت درمان
هر بار که پانسمان تعویض میشود، متخصص زخم بستر را به‌دقت ارزیابی میکند. معیارهای ارزیابی شامل کاهش اندازه زخم، میزان تشکیل بافت گرانوله سالم و کاهش ترشحات است. این ارزیابی‌های مداوم به تیم درمانی کمک میکند تا تصمیم بگیرند آیا لازم است فشار دستگاه تغییر کند، یا اینکه آیا درمان NPWT به نقطه پایان رسیده است و بیمار می‌تواند به روش‌های سنتی‌تر برای بستن زخم منتقل شود.
مدت زمان درمان
مدت زمان درمان با وکیوم تراپی زخم بستر به نوع، اندازه و عمق زخم بستگی مستقیم دارد. به‌صورت میانگین، طول درمان بین دو تا شش هفته متغیر است؛ اما در زخمهای مزمن یا عمیق ممکن است دوره طولانی‌تر لازم باشد. یکی از عوامل کلیدی مؤثر بر نتیجه، تنظیم دقیق فشار منفی است؛ چنانچه فشار بیش از حد کم یا زیاد باشد، روند بازسازی بافت گرانوله کند میشود. همچنین تغذیه مناسب، کنترل قند خون، سن بیمار و وجود عفونت فعال از عناصر تعیین‌کننده در سرعت ترمیم هستند. پاک‌سازی به‌موقع زخم و تعویض اصولی پانسمان هر ۴۸ تا ۷۲ ساعت نیز نقش مهمی در جلوگیری از عفونت و تحریک رشد سلولی دارد. در نهایت، موفقیت کامل وکیوم تراپی زمانی حاصل میشود که مراقبتهای پرستاری و پیگیری‌های پزشکی به‌موازات استفاده از دستگاه انجام گیرد.
مراقبتهای بعد از وکیوم تراپی
پس از پایان دوره وکیوم تراپی زخم بستر، توجه به مراقبتهای بعدی اهمیت زیادی دارد تا از عود مجدد زخم یا عفونت ثانویه جلوگیری شود. در مرحله نخست، پوست ناحیه درمان باید تمیز، خشک و عاری از ترشحات نگه داشته شود. سپس با استفاده از پانسمان مرطوب کنترل‌شده یا پانسمان سیلیکونی، از بافت تازه تشکیل‌شده محافظت میشود. بیماران باید از فشار مستقیم روی محل زخم اجتناب کنند و در صورت لزوم با مشاوره پرستار، از بالشت‌های ضد زخم فشاری استفاده نمایند. مصرف کافی پروتئین، ویتامین C و روی نیز در ترمیم نهایی مؤثر است. بررسی‌های دوره‌ای توسط پزشک جهت اطمینان از بسته شدن کامل بستر زخم و سلامت پوست اطراف ضروری است. رعایت دقیق این مراقبت‌ها سبب میشود نتیجه درمان پایدار بماند و احتمال بازگشت زخم به حداقل برسد.
هزینه انجام
هزینه وکیوم تراپی زخم بستر به عوامل متعددی وابسته است و نمی‌توان مبلغی ثابت برای آن بیان کرد. میزان هزینه معمولاً بر اساس اندازه زخم، نوع پانسمان، مدت درمان و نوع دستگاه مورد استفاده تعیین میشود. دستگاههای پیشرفته‌تر با قابلیت تنظیم فشار دقیق و کارکرد مداوم یا متناوب، طبیعتاً هزینه بالاتری دارند. علاوه‌براین، اینکه درمان در کلینیک تخصصی، منزل یا بیمارستان انجام شود، نقش مهمی در برآورد نهایی دارد. در مراکز مجهز، معمولاً هزینه شامل تعویض پانسمان، مواد مصرفی و نظارت پرستار است. از سوی دیگر، تعداد جلسات مورد نیاز که گاهی بین چند روز تا چند هفته متغیر است، بر جمع هزینه تأثیر مستقیم دارد. برخی بیماران با پوشش بیمه‌ای میتوانند بخشی از هزینه را کاهش دهند. در مجموع، وکیوم تراپی سرمایه‌ای درمانی محسوب میشود که با کاهش عفونت، سرعت ترمیم و کوتاه شدن بستری، به صرفه‌جویی بلندمدت می‌انجامد.
عوامل موثر بر هزینه
| عامل مؤثر بر هزینه | تأثیر بر مبلغ نهایی |
|---|---|
| اندازه و عمق زخم | هرچه زخم وسیع‌تر و عمیق‌تر باشد، مصرف فوم و پانسمان بیشتر و هزینه بالاتر میشود. |
| مدت زمان درمان | عامل مؤثر بر هزینه |
| نوع دستگاه و برند تجهیزات | دستگاههای پیشرفته با تنظیم فشار دقیق یا حالت منقطع معمولاً گران‌ترند. |
| محل انجام درمان | هزینه در کلینیک تخصصی یا بیمارستان از درمان در منزل بیشتر است. |
| هزینه پانسمان و مواد مصرفی | بسته به نوع فوم، چسب و درپ استریل بین ۲۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان در هر نوبت متغیر است. |
| نظارت پزشکی و خدمات پرستاری | عامل مؤثر بر هزینه |
سوالات متداول
آیا وکیوم تراپی درد دارد؟
در شروع درمان، ممکن است بیمار احساس کشش یا سوزش خفیف در اطراف زخم داشته باشد؛ این حس معمولاً بعد از چند دقیقه کاهش مییابد. در تعویض پانسمان، اگر فوم به بافت چسبیده باشد، درد موقتی ایجاد میکند که با اسپری نرمال سالین یا مواد مرطوبکننده برطرف میشود. بیشتر بیماران درد را «قابل تحمل» توصیف میکنند.
آیا برای هر زخم بستری قابل استفاده است؟
خیر. اگر زخم پوست نکروتیک، استخوان یا تاندون در معرض دید، خونریزی فعال یا فیستول باز دارد، نباید از وکیوم تراپی استفاده شود. بهترین نتایج در زخمهای تمیز با بافت گرانوله سالم دیده میشود، پس مرحله دبریدمان پیشنیاز درمان است.
چند جلسه درمان لازم است تا زخم بهبود یابد؟
بهطور میانگین، ۲ تا ۶ هفته طول میکشد تا زخم بستر بهطور محسوس کوچک شود. وضعیت عمومی بیمار (تغذیه، کنترل قند خون، جریان خون، سن و عفونت) تأثیر مستقیم دارد. هر ۴۸ تا ۷۲ ساعت یکبار پانسمان باید تعویض شود تا روند ترمیم حفظ گردد.
آیا بیمه هزینه وکیوم تراپی را پوشش میدهد؟
در بسیاری از بیمههای پایه، این درمان هنوز کامل تحت پوشش نیست؛ ولی بیمههای تکمیلی و برخی بیمارستانها بخشی از هزینه را تقبل میکنند. معمولاً اگر درمان در بخش بستری انجام شود، درصدی از هزینه دستگاه و پانسمان قابل جبران است.
آیا بعد از وکیوم تراپی زخم دوباره باز میشود؟
اگر بیمار مراقبتهای بعدی را رعایت کند، احتمال باز شدن زخم بسیار کم است. عوامل خطر مثل فشار طولانی روی محل زخم، عفونت یا تغذیه ضعیف میتوانند باعث بازگشت شوند. رعایت تغذیه غنی از پروتئین، ویتامین C و تغییر وضعیت منظم بدن ضروری است.
آیا این درمان فقط در بیمارستان انجام میشود؟
نه، دستگاههای کوچک و قابلحمل NPWT وجود دارند که امکان انجام درمان در منزل زیر نظارت پرستار یا پزشک را فراهم میکنند. بااینحال، برای زخمهای عمیق یا آلوده، انجام در کلینیک تخصصی ترجیح دارد تا فشار و آببندی بهدرستی کنترل شود.
وکیوم تراپی زخم بستر
درمان زخم بستر با وکیوم تراپی به سیستم‌های پانسمان زخم اطلاق میشود که به طور مداوم یا متناوب فشار منفی اتمسفری را به سطح زخم وارد میکنند تا به بهبودی کمک کنند. درمان زخم با فشار منفی همچنین درمان زخم با کمک خلاء نامیده میشود، این روش درمانی، یک درمان محبوب برای مدیریت بسیاری از زخم های حاد و مزمن شده است.
مزایای وکیوم تراپی زخم بستر
مطالعات نشان داده است که وکیوم تراپی زخم بستر:
- جریان خون را در بستر زخم بهینه میکند.
- تورم موضعی و عفونت را کاهش میدهد.
- ترشحات اضافی را که می‌تواند رشد و تکثیر سلولی را در بستر زخم کم کند، از بین می‌برد.
- میزان باکتری ها را کاهش میدهد.
علاوه بر این، وکیوم تراپی، ساختار سلول‌ها را در بستر زخم تغییر میدهد، و باعث ایجاد آبشاری از سیگنال‌های درون سلولی میشود که سرعت تقسیم سلولی و تشکیل بافت گرانوله را افزایش میدهد.
دستگاه های وکیوم تراپی زخم بستر
در حال حاضر چندین سیستم وکیوم تراپی در دسترس برای درمان زخم با فشار منفی و گزینه‌های پانسمان متعددی وجود دارد که برای کاربردهای خاص درمانی زخم مهندسی شده‌اند. سیستم های ثابت و بزرگ که برای بیمارانی با تحرک محدود یا زخم های با ترشح زیاد استفاده می‌شوند و دستگاههای پرتابل کوچک‌تر و سبک وزن که با باتری کار میکنند، حجم مخزن کوچکتری دارند که برای بیماران سرپایی با زخمی که ترشح حداقل تا متوسط دارد، مناسب است. دستگاه‌ها را می‌توان طوری برنامه ریزی کرد که درجات مختلف فشار را به طور مداوم یا متناوب ارائه دهند.
نحوه وکیوم تراپی زخم
یک پانسمان فوم به اندازه تقریبی زخم با قیچی بریده میشود و به آرامی روی زخم قرار می‌گیرد. یک لوله تخلیه روی فوم قرار می‌گیرد. پانسمان فوم، همراه با چند سانتی‌متر از پوست سیل شده و ناحیه اطراف پوست سالم، با فیلم شفاف پوشانده شده است. انتهای کاپ سنسور به واحد فشار منفی متصل است که برای تولید سطح مورد نیاز فشار تنظیم شده است. هنگامی که دستگاه روشن میشود، هوا از پانسمان فوم مکیده میشود و باعث فرو رفتن آن به سمت داخل میشود و با آن لبه های زخم را به هم نزدیک میکند. ترشحات داخل زخم توسط فوم گرفته شده و به یک مخزن یکبار مصرف که به دستگاه وکیوم متصل است، منتقل میشود.
زمان تعویض پانسمان وکیوم زخم بستر
موارد استفاده وکیوم تراپی زخم
- زخم های حاد جراحی و تروماتیک
- زخم بستر
- زخم های وریدی
- زخم پای دیابتی
- پیوند پوست
موارد منع مصرف وکیوم تراپی NPWT
درمان زخم با فشار منفی برای برخی از زخم ها نامناسب است که شامل:
- فیستول (تونل) به اندام ها و حفره های بدن (فیستول های غیر روده ای و کشف نشده)
- بافت نکروز (مرده) یا اسکار که دبرید نشده است استئومیلیت (عفونت استخوان)
- زخم های ناشی از سرطان پوست
مزایای درمان زخم بستر با فشار منفی (وکیوم تراپی)
وکیوم تراپی در کلینیک زخم بستر
ما در کلینیک زخم ترنم با استفاده از بهترین دستگاههای وکیوم تراپی کشور و با حضور کارشناسان زخم برجسته وکیوم تراپی، بهترین درمان را جهت تسریع در روند بهبود زخم بستر به بیماران ارائه می‌دهیم. در این کلینیک زخم ابتدا زخم بیماران توسط کارشناسان زخم مجرب مورد بررسی قرار می‌گیرد و در صورت مناسب بودن وکیوم تراپی از این روش جهت درمان زخم‌ها استفاده می‌گردد و در غیر این صورت با صلاحدید کارشناس زخم، پانسمان مناسب زخم انجام می‌پذیرد.
جهت دریافت مشاوره و ویزیت زخم و انجام وکیوم تراپی زخم با شماره زیر تماس بگیرید.
02147623737
