از بین بردن اسکار یا جای زخم

از بین بردن اسکار یا جای زخم در مواردی از جمله سوختگی ها به دلیل تاثیر در زیبایی و اعتماد به نفس شخص از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

تشکیل اسکار زخم بخشی از آخرین مرحله ترمیم زخم، مرحله بلوغ یا بازسازی است. این مرحله می‌تواند از ۲۱ روز تا دو سال طول بکشد و فقط در زخم های عمیق رخ می‌دهد.

تشکیل اسکار شامل اتصال متقابل کلاژن و جایگزینی کلاژن سازمان یافته نوع III با کلاژن سازمان یافته نوع I است.

مراقبت از زخم تأثیر مستقیمی در بهبود پوست شما دارد. با مراقبت کافی از زخم، می‌توان جای زخم را به حداقل رساند و حتی در بعضی موارد حتی از ایجاد جای زخم به طور کامل جلوگیری کرد، اگرچه پیشگیری از ایجاد اسکار زخم در زخم های با ضخامت کامل امکان پذیر نیست و نیازمند درمان اسکار پس از بهبود زخم هستیم.

انواع اسکار

اسکارها ممکن است قرمز، محکم، ضخیم یا برجسته باشند و می‌توانند موجب احساس ناخوشایند شوند یا حتی حرکت و عملکرد را محدود کنند. با این حال، ظاهر شدن اسکار به عوامل مختلفی از جمله علت زخم، اندازه و عمق زخم، بخشی از بدن که زخمی شده است و نحوه مراقبت از زخم بستگی دارد.

انواع اسکارها شامل موارد زیر است:

• هایپرتروفیک: ظاهر آن مرتب است و ممکن است باعث احساس درد شود یا حرکت را محدود کند. این اسکارها بیشتر در زخم‌هایی که بر روی سینه، قسمت فوقانی کمر یا شانه ایجاد می‌شوند، دیده می‌شود، اگرچه می‌توانند در هر جای بدن ظاهر شوند.

• کلوئید: این اسکارها برجسته شده و بزرگتر از زخمی هستند که باعث ایجاد اسکار شده است. این اسکارها می‌توانند تا یک سال پس از جراحت ظاهر شوند و ممکن است خارش یا درد داشته باشند.

• کنتراکچر: اسکارهایی که ایجاد می‌شوند از پوست اطراف آن سفت تر و ضخیم تر می‌باشد. این اسکارها حرکت را محدود می‌کنند، به ویژه اگر جای زخم در نزدیکی مفصل اصلی مانند زانو باشد.

ریسک فاکتورهای ایجاد اسکار یا جای زخم

عواملی که می‌توانند در ایجاد اسکار تأثیر داشته باشند شامل موارد زیر است:

• ژنتیک که ممکن است با تشکیل اسکار ارتباط داشته باشد
• سن
• التهاب سیستمیک، که می‌تواند خطر ایجاد زخم هایپرتروفیک یا کلوئیدها را افزایش دهد
• فشار خون بالا، که با افزایش شدت کلوئید همراه است
• وجود بیماری های پوستی، مانند اپیدرمولیزیس بولوسا، که پوست را بسیار شکننده می‌کند و در نتیجه تاول هایی ایجاد می‌کند که هنگام بهبودی اسکار ایجاد می‌نمایند
• میزان بروز اسکار تا حد زیادی با درمان مناسب قابل کنترل است.

از بین بردن اسکار یا جای زخم

مداخلات جهت درمان اسکار در درجه اول به نوع اسکار بستگی دارد که می‌تواند شامل یک یا چند گزینه زیر باشد:

• فشار درمانی: این روش درمانی شامل اعمال فشار با لباس مخصوص بر روی پانسمان بر روی زخم در حال بهبودی برای کاهش جای زخم یا جلوگیری از تشکیل یا بازگشت کلوئید است.

• مرطوب کننده ها: اگر حداقل دو بار در روز استفاده شود، مرطوب کننده ها می‌توانند انعطاف پذیری را بهبود بخشند و به بهبود آن ناحیه کمک کنند.

• ژل، ورق یا پماد حاوی سیلیکون: ژل، ورق ها یا پماد های سیلیکون پس از بسته شدن زخم استفاده می‌شوند و می‌توان برای چندین ماه از آنها استفاده کرد تا سایز، سختی، قرمزی، خارش یا سفتی جای زخم را کاهش دهد. آنها همچنین می‌توانند از بلند شدن جای زخم جلوگیری کنند.

• پانسمان پلی اورتان: این پانسمان ها رطوبت بهینه را حفظ می‌کنند و انعطاف پذیر هستند و می‌توانند برای کاهش اسکار یا کاهش رنگ، سختی و اندازه اسکار برجسته استفاده شوند.

• لیزر یا سایر روش های درمانی: این روش های درمانی به طور فزاینده ای رایج شده اند زیرا می‌توانند از ایجاد جای زخم و کلوئید جلوگیری کنند، باعث کاهش اسکار پس از جراحی، کاهش رنگ و کاهش درد، سفتی، خارش و تورم می‌گردند.

• تزریق کورتیکواستروئید: این تزریق مستقیماً در جای زخم انجام می‌شود تا اندازه آن را کاهش داده و خارش و درد را تسکین دهد، اگرچه به طور معمول به چندین درمان مکمل نیاز دارند

• پرتودرمانی: پرتودرمانی می‌تواند اسکارهای برجسته را کاهش داده و برخی از خارش ها و ناراحتی ها را تسکین دهد.

جهت دریافت مشاوره در خصوص درمان اسکار یا جای زخم با ما تماس بگیرید: ۰۲۱۴۷۶۲۳۷۳۷